HA-WAI-I staat voor:

Ha: adem = de bron van al wat leeft

Wai: water, het betekent ook Mana (voorouderlijke kracht, energie) 

‘I: opperste = de schepper van het leven

De Hawaiiaanse cultuur maakt deel uit van één van de oudste en grootste spirituele culturen ter wereld. Het wordt al meer dan 4 duizend jaar doorheen vele generaties verder gezet. Zij zijn ook overtuigd dat gezondheid het resultaat is van een “Pono” of ”juist” leven en dat het verlies van harmonie en balans ziekte veroorzaakt. Inheemse Hawaiiaanse tradities baseerden zich op holistische genezing waarbij het mentale, het fysieke en het spirituele als één werden beschouwd. Voordat iemand werd behandeld, voerden de Kahuna’s (meester-genezers van het oude Hawaiï) een ritueel uit, met name Ho’Oponopono (iets juist zetten), dit is een soort counseling om de geest en het hart van negatieve gedachten en gevoelens te reinigen.  

Het belang van een Kahuna:

Op de Hawaiiaanse eilanden diende een Kahuna iedereen gelijk en met respect. De Kahuna was betrokken bij elk aspect van het dagelijks leven, hij tradt op als een soort genezer (mentaal, emotioneel, fysiek) en fungeerde ook als een mediator, waarbij hij grote geschillen oploste, zo kon hij balans en harmonie in zijn gemeenschap tot stand houden.  Healing vond plaats op verschillende manieren en op verschillende niveaus. Een Kahuna kon dikwijls nog niet gekende problemen herkennen en reeds oplossen voordat het zich effectief ontwikkelde of manifesteerde. Als een ziekte niet reageerde op La’au Lapa’au (kruidengeneesmiddelen), op Lomilomi (massage) of op La’au Kahea (geneeskrachtige liederen, chants genoemd), dan werd dit gezien als iets onvredigs in de volledige gemeenschap, Ho’Oponopono (familiale oplossende conflicten) werd dan toegepast.

Van generatie op generatie:

Inheemse Hawaiianen navigeerden eeuwenlang tussen de Hawaiiaanse eilanden, de culturele tradities die ze met zich meebrachten werden voortgezet op die eilanden.  Onderwijs was belangrijk, het werd beschouwd als iets hemels. De kupuna’s (oudere persoon) zochten een leerling (meestal nog een kind) en die leerling werd vanaf de leeftijd van 5 jaar bij een Kahuna gestuurd om, gedurende 15 à 20 jaar daar te wonen en opgeleid te worden in de Hawaiiaanse tradities. Ze leerden anatomie, diagnose stellen, hoe de juiste geneeswijzen of juiste medicijnen kiezen (vooral medicinale planten) en chants (liederen met een spirituele kracht).

De komst van westerlingen en missionarissen introduceerde echter in 1920 wetten waarin oude inheemse hawaiiaanse rituelen, dansen (hula*), liederen en de taal verboden waren. De Lomilomi traditie, net als veel andere hawaiaanse tradities, werd dan eigenlijk gedwongen om dit binnenshuis en in heel beperkte kring verder te beoefenen.  

Het was pas rond 1970 dat Lomilomi buiten familieverband opnieuw aangeleerd mocht worden. Veel inheemse Hawaiiaanse wijsheid is goed bewaard en beschermd gebleven en wordt nu nog steeds beoefend. Vandaag zien we Lomilomi in vele plaatsen over de ganse wereld opduiken. Lomilomi omvat veel verschillende stijlen, elk uniek aan hun geografische ligging en/of hun familiale herkomst. 

Er zijn voornamelijk twee stijlen van Lomilomi die bekend zijn geworden: de “Temple Style of Kahuna bodywork” en “Aunty Margaret’s Style”.

Aunty Margaret Machado (1916-2009), de eerste inheemse Hawaiïaanse die haar massage”herkenning” heeft ontvangen, beschrijft Lomilomi als volgt: “de liefdevolle aanraking, een verbinding van hart, handen en ziel met de bron van al wat leeft”. In de jaren ‘70, begon zij haar kennis te delen met anderen, voornamelijk gericht op de spirituele leer van Lomilomi “Ho’oponopono” en chants.

Kahu Abraham Kawai’i (1940-2004) van het eiland Kauai. Hij ontwikkelde de “romi kaparere”, beter gekend als  “Kahuna Bodywork” of Temple-style. Het is deze stijl van Lomilomi dat erg populair werd in Europa. 

De Hawaiiaanse geschiedenis is dezelfde geschiedenis als elke cultuur over de hele wereld.  Wat Hawaiianen delen, is een manier van healing gebaseerd op hun eigen Hawaiiaanse onderwijzing.

Ze inspireren anderen om ook terug te kijken naar hun eigen inheemse methoden, dat herinneringen terug kunnen aangewakkerd worden. 

Deze warme, oprechte Hawaiiaanse ALOHA gastvrijheid, uitgeoefend via chants, muziek en culturele rituelen zoals de Honi ** leert ons vandaag ook, als westerlingen, om opnieuw vrede te voelen, vriendelijk en mededogen te zijn, om onze verantwoordelijkheid terug op te nemen voor de volgende generaties.

*Hula is een rituele dansvorm, waar een verhaal wordt verteld al dansend. Bij hula maak je verbinding met de hawaiaanse natuur en de voorouderlijke wijsheid. **Honi: de Hawaiaanse kus. “The honi is een begroeting waarin twee mensen elkaar begroeten door de neuzen tegen mekaar te drukken en tegelijkertijd in te ademen. Dit is een zeer eervolle begroeting, aangezien men de HA – de levensadem en de MANA – spirituele kracht uitwisselt tussen 2 mensen.